بگذار ، كه بر شاخه اين صبح دلاويز

بنشينم و از عشق سرودي بسرايم

آنگاه ، به صد شوق ، چو مرغان سبكبال

پر گيرم ازين بام و به سوي تو بيايم

خورشيد از آن دور ، از آن قله پر برف

آغوش كند باز ، همه مهر ، همه ناز

سيمرغ طلايي پر و بالي ست كه چون من

از لانه برون آمده ، دارد سر پرواز

تشکر از:ایران سرزمین من