شعر

بنفشه ای خوشرنگ،
دمیده بود در آغوش کوه، از دل سنگ.
به کوه گفتم شعرت خوش است و
تازه و تر!
اگر درست بخواهی،
من از تو شاعر تر.
که شعرت از دل سنگ است و
شعرم از دل تنگ!
“فریدون مشیری”
+ نوشته شده در شنبه ۱۶ شهریور ۱۳۹۲ ساعت توسط شنیتی
|