شعر زیبای شهریار (کوه و کوهنوردان)
كوه در شب چه شكوهی دارد خرم آن جلگه كه كوهی دارد
شب چو مهتاب درخشد در کوه خرمن عشق نماید انبوه
تاجي از ماه به سر دارد كوه وز طلا جبه به بر دارد كوه
شاه بیت غزل دور نماست کوه سلطان همه صحراهاست
کوه را چشمه ی بی اندوهی است کوه منزلگه بابا کوهی است
اولين پرتو ماه و خورشيد روی پيشانی كوه است پديد
بازا زمغر بشان با کهسار آخرین بوسه ی بدورد نثار
+ نوشته شده در شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۳ ساعت توسط
|